Pauze

Beste bloglezers,


Zoals jullie hebben gemerkt was er de laatste week geen blogpost. Ik heb besloten om een poosje blogpauze te nemen. Zeer waarschijnlijk van één week of drie. Daarna hoop ik mijn gezicht nog even te laten zien, vóór de vakantiestop.
En ik neem meteen even de gelegenheid om jullie allemaal te bedanken voor het lezen! Ik vind het erg leuk om deze blog bij te houden, maar de wetenschap dat het ook gelezen wordt, maakt het het allemaal extra waard.
Tot snel weer!


Liefs,
Maria

Gewoon een gezelligheidje: dit is hoe wij vaak lunchen op zondag. Hapje en drankje. Mmmm!

Vakantiepret

Al direct toen hij uitkwam, had ik hem zien liggen: Het vakantieschrijfboek van de Flow. Ik lees de Flow regelmatig en zo'n vakantieschrijfboek leek me wel wat. Er zit veel schrijf- en plakruimte in, die al tijdens de vakantie gevuld kan worden. Juist dat gegeven vond ik handig! Ik neem altijd van alles mee van vakantiebestemming, tot aan bonnetjes toe, maar van het inplakken komt thuis vaak niets meer. 

Omdat ik hem wat prijzig vond, had ik al heel bescheiden afstand gedaan in mijn hoofd. "Het is natuurlijk leuk, maar ook luxe"; "niet alles wat je wilt, moet je ook hebben", dat soort gedachten.

En toen was 't ie deze week opeens in de korting. Ja, toen kon ik hem niet meer laten liggen...

Eenmaal thuisgekomen, bedacht ik dat ik hem wel móest inpakken voor mezelf. Niet alleen voor de gezelligheid, maar ook zodat ik hem niet van tevoren al helemaal bekeken zou hebben. Dus ik ging aan de slag met papier. 

 

En toen bedacht ik ineens dat één van mijn zussen mij vorige week had gebeld. Dat ze een verjaardagscadeautje voor me had, en dat ik het bij haar moest komen ophalen vóór de zomervakantie, omdat ik het anders niet meer kon gebruiken....

.... en ja hoor, ze kent me goed: ze had het Flow Vakantieschrijfboek voor me gekocht!

Vuur of geen vuur

Nog eens een schilderij met alternatief materiaal. Dit keer probeerde ik het met wattenschijfjes, bierdoppen, wc-papier en nep-rozenblaadjes. Halverwege heb ik alles behalve het wc-papier er weer vanaf gepeuterd. Het is toch het mooist om het met één materiaal te doen, vind ik.

Zo was 't ie bedoeld....

M. vond dat íe zo mooier was en zag er een vuurtje in...

Niet afhaken...!

Enige tijd geleden blogde ik over een nieuw traject: dat van haken. Ik kan niet haken, maar zie elke keer van die schattige diertjes op internet, dat ik het ook wil kunnen.
Nu ben ik nogal grillig van karakter. De ene keer ben ik helemaal weg van iets en loop ik over van enthousiasme, maar een dag later kan ik het alweer totaal vergeten zijn, of geen zin meer hebben. En áls een wat langer traject dan toch lukt, dan lukt het ook goed. Daarvoor is dan wel bijzonder veel wilskracht nodig.
Deze week ben ik weer begonnen met haken. De eerste poging was mislukt en die had ik ook expres laten liggen. Toch hoop ik dat dit hetzelfde werkt als bij een boek: je begint eens en legt het weer weg. Dan begin je nog eens, een jaar later, en weer leg je het weg. En tenslotte denk je: en nu zal ik het uitlezen ook!

Ik ben benieuwd hoe dat met het haken zal gaan. Vooral de patroontekens vind ik lastig. Het lijkt wel gitaarspelen met al die akkoorden... maar ja, dat is me ook gelukt, dus ik moet het toch proberen, vind je niet?!

Dagje Amsterdam

Al ver van tevoren hadden we een dagje Amsterdam gepland, mijn lief en ik. En laatst was het zover! Wij met de trein die kant op. Van tevoren had ik een heel papiertje volgeschreven met leuke plekjes, leuke winkeltjes en leuke eettentjes: helemaal leuk ;-). Dus dat zou goedkomen. 
Natuurlijk kwam ik er in de trein achter dat ik het papiertje op mijn bureau had laten liggen. Tsja, dat is een bekend trekje, laten we maar zeggen. 


We hebben heerlijk genoten van de dag! Het was goed weer en Amsterdam is natuurlijk een bijzondere stad. Wel opmerkelijk dat er omwille van toeristen dingen in Amsterdam te zien zijn, die door moeten gaan voor typisch Hollands, terwijl je ze in de rest van Nederland niet ziet... Maar dat resulteerde in het feit dat ik m'n ogen uit heb gekeken! 


Hieronder een paar foto's van "Beadies", een kralenwinkeltje, dat zeker een bezoekje waard is. Je vindt ze op Huidenstraat 6 en online zijn ze hier te vinden.

In progress...

Momenteel lopen er allerlei creatieve projectjes, maar dat is precies hoe het is: ze lopen, maar zijn nog niet tonable. Zo is daar een sjawl in de maak, een bierviltjesproject, een vouwproject met een mal en nog wat kleinere frutsels, waarvan ik nog niet zeker ben of dat ooit getoond wordt. Erg leuk om te doen en in de toekomst op deze blog te zien.
Ondertussen vermaak ik jullie met deze gezellige boom die we tegenkwamen op ons dagje Amsterdam.

 Gewoon leuk!

Straf en slof

Ik vind het maar raar. Woorden als straf en slof. Oh, nee, niet als je straf bedoelt in de zin van "ze krijgt straf". Dat is vrij normaal. Maar dan "dat is een straffe bak koffie", whaaaa! Hoe kom je erop? Ik stel me zo voor dat er een groepje mensen was die al met accent praatten en dachten: laten we er weer eens een nieuw woord aan toevoegen! En dan dit keer een woord, waarvan niemand snapt wat het er mee te maken heeft! Jaaaaah!
En zo kreeg je dus straffe koffie. Ze moesten nog wel even bedenken of het sterke koffie was, of juist slappe. Het enige dat daarna nog moest gebeuren was het gebruik. Vader zei opeens 's avonds: "zo zeg, dat is me 'n straffe bak, Truus, maar weet je wat? Ik drink em toch maar op." Waarbij moeder verwonderd haar wenkbrauwen optrok, omdat ze dat woord nog nooit had horen zeggen. Na een paar jaar zei ze het zelf ook. En nu praat half Nederland zo.
En dan slof. Een slof koekje. Ik heb liever een zacht koekje dan een slof koekje. Zacht dat klinkt in elk geval nog aardig, ook al is het koekje niet zo lekker meer. Het lijkt mij beter om het woord slof gewoon te bewaren bij de pantoffels en alle andere dingen die je aan je voeten kunt doen. Kunnen we niet in verwarring worden gebracht. Je weet nooit waar we eindigen, straks hebben we het ineens over een sloffe bak koffie, of een straf koekje... brrr!

Proost!