Post!

Er moet me iets van het hart. Daar moet je altijd direct naar luisteren, alles uitstellen wat je wilde doen en eerst je hart luchten. Zeker in momenten van woestijnheid, als er maar weinig van-het-hartige dingen zijn! Dus ik heb mijn bruiloftsvoorbereidselen, die naast mij liggen even laten liggen om dit blog te schrijven.


En het gaat over .... post!


Gister bedacht ik hoe belangrijk post kan zijn. En dan bedoel ik echte post. Kijk, ik beken eerlijk,  dat ik zelf ook heel gemakkelijk een mailtje stuur, of een krabbel op hyves zet. Dat is hoe het tegenwoordig gaat. En ook dat is fijn, want iemand neemt even de moeite. De vraag is alleen: hoeveel moeite is dat nog? Als je op hyves ziet dat iemand jarig is, is de automatische vervolgstap even een krabbel zetten "gefeliciteerd!! Leuke dag daar!!" En klaar is kees. Natuurlijk is dat meer dan niets. En daarom maak ik er ook gebruik van. Het komt gewoon voor dat je het zo druk hebt, dat je iemand vergeet een kaartje te sturen.


Maar nu de echte post: het is een verrassing! Er is iemand die aan je denkt. Je leventje reikt zich niet alleen uit tot de muren van je eigen huis, maar ergens anders is een persoon, die vindt, dat jij moet weten dat er van jou gehouden wordt. En dat maakt je zo blij.


Toen ik daar gister over na dacht, bedacht ik hoe makkelijk het kan zijn om mensen een hart onder de riem te steken. Via deze blog dan ook een oproep om deze week een kaartje te sturen aan iemand die het kan gebruiken. Ik ga er vanuit dat elk persoon wel iemand kan bedenken die dit nodig heeft. Dan hebben we met elkaar een heleboel mensen in elk geval eventjes blij gemaakt.....


Ook deze blog wordt vervolgd!

Potjes

Helemaal vrolijk word ik er van! Ik heb zo'n gezellig idee. Al eerder heb ik gezegd, dat ik soms enorme drempels kan hebben om creatief te doen. En dat terwijl ik er zo'n plezier aan beleef! Hoe tegenstrijdig kan een mens in elkaar zetten. En nu heb ik kort geleden bedacht dat ik gewoon de drempel wat moet verlagen.
Eén van mijn drempels is: ik moet altijd de spullen die ik wil gebruiken pakken en daarna weer opruimen. En dat is niets voor mij: ik houd niet van klaarzetten en ik houd niet van opruimen. Verder weet ik vaak pas wat ik ga maken als ik halverwege ben en kan ik dus gerust twintig dingen op tafel zetten, van gekleurd papier, tot stempels, waarvan ik er uiteindelijk dan twee gebruik. Het opruimen wordt er dan ook niet leuker op, want alle dingen hebben ook weer hun eigen plaats. Schaar in de keuken, plakband in de la, potloden boven in de bak onder mijn bed....


Nu heb ik het volgende bedacht. Een heus experiment gaat het worden. Mijn ozo geliefde laptop ga ik van zijn gebruikelijke plekje verstoten. Dat is mijn bureau boven, van waarachter ik mijn vorstendom kan overzien. Een soort 'don't cry for me Argentina'-plek. En dáár ga ik wat moois van maken. Ik heb dit weekend twee glazen potjes schoongemaakt, die kunnen nu fungeren als potlodenpotjes. Van de week koop ik nog een pak printerpapier en dan heb ik de beginsels van creativiteit open en bloot voor mijn neus liggen. Ik ben erg benieuwd of ik dan wat sneller aan de slag ga. En wat er uit het potlood (c.q. pen, stempel, kwast) komt!
Wordt vervolgd!