Geduld is een schone zaak...

...zo luidt het spreekwoord. 


Van de week ben ik begonnen om mezelf te leren haken. Van een collega heb ik een handige tip gekregen. Er is een blog waar je helemaal kunt leren haken aan de hand van filmpjes. Op deze site ben ik dus deze week regelmatig te vinden.
Het vereist veel geduld om iets te leren. Ik wil het altijd direct kunnen. Maar omdat ik besef dat het een boel oefenen kost, hou ik toch maar in gedachten dat het wel even duurt voor ik zo'n schattig knuffelbeest kan haken. Eerst maar eens de saaie steken oefenen. Veel herhalen. Wie weet wat ik over een jaar kan.
Omdat het van mij veel geduld vergt, vraag ik jullie ook wat geduld. Over een poosje komt er weer een gezellige blog!
Tot later!

Agenda's kaften

Een aantal jaar heb ik mijn agenda gekaft. Het waren simpele agenda's van de HEMA. Maar die zijn erg standaard en niet echt gezellig van de buitenkant. Daar moest ik dus maar iets op bedenken. 

De eerste kaft was het resultaat van een foutje in paint. Ik had een foto geknipt en geplakt en vraag me niet hoe het kon, maar de foto kwam er in deze kleuren uit. Haha! Grappig toch..? 

 

Onderstaande agenda was er eentje bestaande uit alle elfen die ik tot dan toe had getekend. Afgemaakt met het woord 'agenda in eigen ontworpen letters. Wat overigens ook één van mijn favoriete bezigheden is: lettertypes bedenken.

En deze was daar weer een afgeleide van. Al met al drie jaar plezier gehad van eigen bedenksels. Altijd leuk!

Verf

Op een avond heb je het: je gaat schilderen. Zo werkt het bij mij tenminste! Ik kan dagen van tevoren plannen dat ik ga schilderen, maar dan heb ik er helemaal geen zin in. En áls ik dan plotseling de kriebels krijg, dan moet ik ook snel zijn, want voor je het weet zijn de kriebels weer verdwenen.

En zo geschiedde gisteravond. Ik kreeg de kriebels en ik haastte mij naar mijn territorium. (Lees: mijn helft van onze werkkamer). Snel heb ik wat dingen bij elkaar gepakt. Gelukkig had ik van mijn zwager voor sinterklaas van die kleine canvasdoekjes gekregen. Bij grote doeken zakt de moed mij nog steeds in de schoenen: ik ben te perfectionistisch en dan dus ook erg lang bezig, waar ik dan weer geen geduld voor heb.
Maar nu: kleine canvasdoekjes, acrylverf, een krant en een potje water en voilá, ik zat.

Ik heb heerlijk zitten genieten. Hieronder een foto van mijn werkruimte. Lekker chaotisch he?

Ik denk dat ik met het kleine schilderijtje een uur of twee ben zoetgeweest. En toen gebeurde wat je niet voor mogelijk houdt: ik was tevreden. Aaaaahhhh.... ik vind het eng!!

Ze hangen!

Eindelijk hangen ze! Drie lijsten met zwart-witkaarten die ik in de loop van de tijd verzameld heb. Ik weet niet wat het is, maar door de kleuren uit een foto te nemen, lijkt het beeld alleen maar meer te spreken. Bij deze plaatjes dan. Soms is juist kleur weer prachtig. 

Een aantal van deze kaarten hebben ooit met ieder aan een speld boven mijn bed gehangen. Daarna heb ik ze opgeborgen, voor ze zouden gaan krullen.

En nu, met het doorzettingsvermogen van manlief hebben we lijsten gekocht en ze opgehangen.